|
Podium, donderdag 5
februari 2004
Heroïneverstrekking verdooft
verslaafde
Kees
Neeteson
Kees
Neeteson is verslavingssocioloog en was
directeur van verschillende open jongerencentra en een
huiskamerproject voor druggebruikers.
Het kabinet kan beter afzien van
legalisering van heroïneverstrekking om een speciale groep
verslaafden te kunnen behandelen. Dat houdt die verslaafden in
een roes gevangen en het onthoudt hun een menswaardig bestaan.
Minister De Graaf (D66) zet het CDA het
mes op de keel met een stokoud stokpaard uit de gedoogstal:
legale heroïneverstrekking. Hieraan ten grondslag ligt het
voorstel van de Commissie Invoeringsaspecten Behandeling
Heroïneverslaving (CIBH) 'Over blijvende zorg'. Daarin is
alles uit de kast gehaald om legalisering van heroïne te
forceren. De CIBH bepleit een voorkeursbehandeling voor een op
maat gemaakte doelgroep. Zo staat succes bij voorbaat vast.
Oorspronkelijk ging het om extreem
verloederde, soms ernstig zieke verslaafden die overlast
veroorzaken. De commissie maakt daar een minder problematische
groep van door de moeilijkst te behandelen verslaafden buiten
te sluiten. Die blijven dus overlast geven. Deze groep wordt
vervolgens afgezonderd van de drugsscene. Dat geeft optimale
veiligheid voor personeel en cliënten, kwalitatief goede zorg
en aanvullende hulpverlening.
De heroïnebehandeling moet tijds- en
arbeidsintensief zijn, met regelmatige contacten met
hulpverleners in een gecontroleerde omgeving. De kwaliteit van
de behandeling moet veel beter zijn dan in de huidige
verslavingszorg. Naast de 'medische' aspecten is er een sterke
nadruk op psychosociale hulp en maatschappelijk herstel.
Aanvullend komt er een hulpaanbod van dagbesteding en
reïntegratie. Er moet recht worden gedaan aan de individuele
geschiedenis van de cliënt, en bijzondere aandacht zijn voor
de psychosociale expertise. Speciale aandacht is er voor
sociale activering, werktoeleiding, schuldhulpverlening,
zelfstandig huishouden, opbouwen en instandhouden van sociale
netwerken.
Vergeleken met de normale
verslavingszorg is er veel personeel: voor een team van een
unit voor 50 cliënten totaal 11,4 fulltime plaatsen.
Vergelijking met het aantal personeelsleden in de
verslavingszorg laat zien hoe ongelijk verdeeld de kosten
worden.
De commissie moest een voorstel maken
voor duurzame heroïnebehandeling. Duurzaam betekent blijvend.
Zij beweert dat het gaat om verslaafden die niet reageren op
de bestaande therapieën. Nergens wordt ook maar gesuggereerd
dat er talloze alternatieven zijn voor niet werkende
behandelingen. De hoop op ontwenning en een ander leven wordt
weggenomen.
Betrokken gemeentes moeten meewerken.
Voor de wettelijke basis voor heroïneverstrekking is al
voorwerk gebeurd: er komen maatregelen om de registratie van
heroïne als geneesmiddel te bevorderen.
Ik heb 25 jaar in de laagdrempelige
verslavingszorg gewerkt. De financiering voor psychosociale en
maatschappelijke begeleiding en resocialisatie was en is zeer
minimaal. Dit alles wordt nu in ruime mate toebedeeld aan het
project tot legalisering van heroïne. Logisch dat resultaat
wordt geboekt. Geef willekeurig welk project voor verslaafden
of randgroepjongeren deze luxe voorzieningen zonder
heroïneverstrekking en er is succes. Ik denk dat heel wat
instellingen zich gepakt voelen als ze zich realiseren wat
hier voorgesteld wordt, en hoeveel geld er niet bij hen
terechtkomt.
De luchtfietserij met de veronderstelde
baten is ontoetsbaar en wishful thinking. Het primaire doel
van het CIBH-voorstel is het legaliseren van heroïne, onder
meer door het valselijk te betitelen als 'medicijn' en via
manipulatie met extra middelen, personeel en
overheidsmaatregelen het bewerken van meetbaar succes in de
behandeling. De commissie vergeet dat er nog vele andere
alternatieven zijn en dat de bestaande verslavingszorg, indien
uitgerust met evenveel middelen en personeel, ook tot meetbaar
succes in de behandeling zal leiden en dat zonder
heroïneverstrekking.
Het belang van de verslaafden is
ondergeschikt aan de doelstelling, zoals onder meer blijkt uit
de term 'therapieresistent', alsof het om virussen gaat. Het
voorstel voor heroïneverstrekking dient een bepaalde
ideologie, een post-hippie, extreem geseculariseerde
laissez-faire denktrant, gebaseerd op een kinderlijke
gedoogmythe. De maatschappelijke realiteit laat een totaal
ander beeld zien.
De opstellers van het voorstel hebben
klaarblijkelijk geen lief en leed gedeeld met
drugsverslaafden, hebben geen verdriet beleefd over hun
afschuwelijke bestaan als gevangenen in een misleidende roes.
Die is niet menswaardig. Hun advies: hou ze maar lekker
verdoofd, dan kost het ons minder.
Copyright: Trouw
| 
